COLUMN – Donderdag vindt er een staking plaats in het basisonderwijs. Een dikke maand van tevoren is deze al bekend gemaakt. Ouders kunnen de situatie dus aangrijpen als een ‘gezellige extra vrije dag’, maar hierdoor wordt de ernst van de staking toch ondermijnt?
5 oktober zullen alle basisscholen gesloten zijn. De reden voor de staking is het verminderen van werkdruk en het gelijktrekken van de lonen met het voortgezet onderwijs. Allemaal terechte redenen. Het is alleen de manier waarop het Primair Onderwijs met zijn staking omgaat die ik nogal bizar vind.
Dichte deuren
Een gesloten school op een doordeweekse dag kan voor ouders en verzorgers voor problemen zorgen. In een maatschappij waarin vaak beide ouders werken is een spontane vrije dag voor de kinderen best een dingetje. Neem je zelf een vrije dag of regel je een oppas? Ik kan mij voorstellen dat het even stressen is.
Stresseffect weg
Als een staking al ruim een maand van tevoren bekend wordt gemaakt, haal je het stresseffect weg. Ouders hebben genoeg tijd om een oplossing te vinden voor het ‘gat’. Zij kunnen de situatie nu aangrijpen om eens lekker met hun kroost te gaan shoppen in de stad, een filmpje te pakken of gewoon lekker samen te luieren op de bank.
“Van gelukkige leraren, leer je de mooiste dingen” – Loesje
Schiet doel voorbij
Ik heb zo’n vermoeden dat de aandacht dan totaal niet zal liggen bij de hoge werkdruk van de leraren, het ontbreken van ATV dagen en het feit dat zij hetzelfde werk verrichten als hun collega’s in het voortgezet onderwijs, maar daar aanzienlijk minder voor betaald worden.
Omgekeerde wereld
De mensen die door een lerarenstaking getroffen moeten worden en hierdoor tot nadenken moeten worden gezet, kunnen profiteren van deze extra vrije dag. En de leraren die eindelijk eens een vrije dag verdienen zien nu eindelijk kans hun achterstallige werk in te halen en de volgende lessen voor te bereiden.
Druk op de politiek
Als leraren nou onverwachts hun werk zouden neerleggen, zet je denk ik veel meer druk op de politiek. Dan is te zien en te voelen wat er gebeurt als er over een aantal jaar een tekort bestaat van zo’n 4000 leraren. Wellicht zal er dan ineens een grotere som geld worden vrijgemaakt.
