De broer van uw columnist woont in Portugal en kwam gisteren op bezoek. Zijn vriendin had een nagerecht gemaakt: arroz-doce. In het Nederlands heet het (Portugese) rijstpudding, zoete rijst is de letterlijke vertaling.
Het bestaat naast rijst voor een derde uit suiker. Het kan nog zoeter: Farófias. Dat stijfgeklopte zoete eiwitten gekookt in melk met een sausje van de eidooiers met suiker. Uw columnist adviseert hier een lekker zoete dessertwijn bij, naast de witte Quinta do Quetzal is er ook één rode. U mag bij het genieten, vergeten dat deze nog met blote voeten worden geperst.
De hoofdgerechten in Portugal zijn vaak met vis. Vele verse soorten worden op verschillende wijze klaargemaakt: gestoomd, op de barbecue, in het zout, gekookt en gebakken. Met een zoet dessert, is een pittige hoofgerecht wel lekker. Kip piri piri met massa de pimentão hoeft niet perse op houtskooltjes bereid te worden, het kan ook in een grillpan. Het kipgerecht hebben de Portugezen uit het door hun gekoloniseerde Afrika meegenomen, zoals veel recepten uit landen overal ter wereld vandaan komen. ‘Piri piri’ is Swahili voor ‘rode duivel’ en dat heeft niets te maken met onze Zuiderburen die wel aan het WK mogen meedoen. Het is een klein zeer pittig rood pepertje. Kunt u niet aan piri piri komen dan is het te vervangen door een andere pittige variant van de paprika.
Als voorgerecht kiest uw columnist eenvoudig wat verschillende olijven en pittige worst met wat stokbrood. Redelijk gezond en met een glas witte wijn of rosé is het prima genieten aan het eind van een zonnige middag.
