COLUMN – Iedereen die dit weekend een half uurtje over heeft kan deze tijd gebruiken om Vogelbescherming Nederland een handje te helpen met de jaarlijkse Tuinvogeltelling.
Al vroeg zat ik voor mijn raam, met pen en papier in de hand. De totale score een half uur later? Nul komma niets!
De afgelopen dagen zat mijn tuin vol met vogeltjes, die allemaal even gezellig mijn tuin aandeden. Ik ken er weinig bij naam, maar leek de koolmees, het roodborstje en de merel te herkennen. De meeste vogels stellen zich niet even voor, dus meer dan de namen van hun soort heb ik niet van ze meegekregen.
Er zitten wel vaker vogels in mijn tuin, maar na het vallen van de sneeuw leken dit er meer dan ooit. Op de takken van mijn liguster was het een komen en gaan van allerlei soorten vogeltjes. Genietend van de overvloed aan besjes die nog aan de takken hingen.Waarschijnlijk zorgde het pak sneeuw ervoor dat deze gevleugelde dieren hun eten op andere plekken zijn gaan zoeken. De een na de andere vogel landde op de takken van de struik, at hier en daar een paar donkere besjes op, om vervolgens weer te vertrekken.
Dat zou je mensen nou nooit zien doen. Stel je voor dat er ergens een boom staat vol met heerlijke gratis hamburgers. Zouden mensen die er langslopen dan even blijven staan en er netjes een of twee van opeten? Ik denk het niet.
Ik denk dat de eerste de beste persoon die hele boom zal leeghalen om ze vervolgens door te verkopen aan zijn medemens, of ze allemaal mee naar huis zal nemen en zich de komende dagen eens flink zal volproppen.
Maar niet de mereltjes, roodborstjes en koolmeesjes in mijn tuin. Deze aten wat en lieten de rest netjes hangen voor de volgende vogel, of voor de volgende dag. Goed opgevoedde beestjes kan je met recht zeggen.
Maar waar waren ze voor de jaarlijkse Tuinvogeltelling? Schuw misschien? Erg gesteld op hun privacy? Of kwam het omdat er geen besje meer aan de liguster hing?
Dus ook de liefde van de vogel gaat door de maag. Ik hoop dat het jullie heeft gesmaakt jongens!
Sebastiaan Torenhof
