COLUMN – In de NRC stond woensdag een artikel dat water wel degelijk geproefd wordt. Met onze tong merken de receptoren (gevoelige cellen) voor zuur dat we water drinken. Van het water dat we drinken en uitscheiden wordt in onze hersenen een ‘boekhouding’ bijgehouden en zo worden we gewaarschuwd met een dorstgevoel dat we weer moeten drinken.
Sanne Oomen (architect) heeft met haar man Lucas Mol een zeer milieuvriendelijk huis ontworpen in een natuurgebied. Om hun zorg om de omgeving niet alleen aan te wenden voor een comfortabel huis op een mooie plek in Nederland, kozen zij ook voor het ‘laten sterven’ van hun benzine slurpende 12 cilinder. Verkopen van de auto zou betekenen dat een ander doorgaat met vervuilen, daarom kozen zij voor een andere oplossing: de Daimler werd keukenkast.
Geen gas en zonnepanelen op het dak, isolatie met aarde en gras dat kennen we inmiddels wel. Maar je eigen afvalwater zuiveren met een moerasfilter is andere koek. Bij dit huis wordt gebruik gemaakt van een verticaal doorstromend helofytenfilter; de chique naam voor een moerasfilter. In de eerste bak wordt het gebruikte water uit het toilet in een septic tank opgevangen, wat zwaar is bijvoorbeeld de grote boodschap, zakt naar de bodem en wat licht is, blijft drijven.
De bacteriën die met het toiletwater meekomen gaan door met het afbreken van de afvalstoffen en vermenigvuldigen zich in deze voedselrijke omgeving. Het deels schone water dat de tussenlaag vormt, laten ze weglopen in een bak gevuld met riet. Rond de wortels in het ondiepe water leven bacteriën. Die eten weer de nodige vervuiling weg en daarbij komt zuurstof vrij dat ook zuiverend werkt.
Het laatste beetje vuil dat zich nog in het gebruikte water bevindt, wordt eruit gefilterd door het te laten bezinken in een bak met fijn zand. Als het water daardoor heen is gelekt is het zelfs geschikt voor menselijke consumptie.
Klinkt mooi, maar uw columnist laat toch het aangeboden kopje thee aan zich voorbij gaan bij Sanne en Lucas.
Hierbij een paar recepten voor waterijsjes.
