Is het u gelukt om rustig blijven toen Epke anders bleek te zijn geland dan dat we hadden gehoopt en zeker ook verwacht? Bleef u onbewogen toen de handbaldames na een zinderende strijd op het nippertje de kans op goud verspeelden? Kon u weer tevreden en rustig gaan slapen gaan slapen nadat u rechtstreeks getuige was van het teleurstellende zilver van Dafne?
Op Facebook bleek veel belangstelling voor mijn bespiegelingen onder de titel Leedvermaak. Maar liefst drie personen vonden het leuk en er was zowaar iemand die aangaf verbluft te zijn. Er was zelfs iemand, woonachtig in de Indiase stad Mumbai, die het de moeite waard vond om mijn column te delen op de tijdlijn. Het is toch leuk om te kunnen vaststellen dat er ook in het buitenland belangstelling blijkt te zijn voor mijn stukjes.
Is het u trouwens opgevallen dat het zogenaamd rechtstreeks volgen van de vele spannende uitzendingen eigenlijk maar schijn is. Ik ben geen technicus, maar het blijkt dat op digitale kabelnetten wel degelijk sprake kan zijn van een vertraging van vijf tot tien seconden. Over vier jaar zal ik u graag helpen herinneren aan het feit dat het erg leuk is om de Olympische Spelen te gaan bekijken op uw televisie waarvan het geluid is uitgeschakeld.
Met het geluid van de radio krijgt u dan het commentaar geleverd, zodat u enkele seconden voordat onze hockeydames het goud gaan verspelen gewaarschuwd bent dat het jammerlijk mis zal gaat. Dit zal velen helpen om dit soort drama’s stoïcijns te kunnen verwerken.
Als we één ding kunnen leren van al dat gedoe in Rio dan is het wel dat het heel normaal is dat onze verwachtingen vaak niet uitkomen. Dit lijkt allemaal heel verwarrend, maar het is gewoon de dagelijkse praktijk. We maken ons druk over dingen waar we geen enkele invloed op kunnen uitoefenen. U kunt zich bijvoorbeeld beter gaan verdiepen in uw onderbuikgevoelens als een stoere buurman zich tijdens de barbecue verdienstelijk denk te kunnen maken met een aanzienlijke hoeveelheid spiritus of wasbenzine.
Gelukkig komt er aan alles een einde. Na het weekeinde kunnen we allemaal weer gewoon verder met ons leven. Dan kan ik weer gezellig aandacht gaan besteden aan al die boeiende berichten op rheden.nieuws.nl en deze vakkundig gaan voorzien van stichtelijk commentaar. Dan kan ik u bijvoorbeeld gaan uitleggen dat het niet verstandig is om je te laten fotograferen als je drie kwartier later van plan bent om door de Lepelaarstraat in Velp te gaan lopen.
Ook ben ik dan weer in de gelegenheid om belangstellenden voor een teken- of schildercursus bij TerpenTijn te adviseren dat ze zich vooral moeten geen verdiepen in het fantastische werk van Jula van Klaveren. Zij weet mij met haar naïeve kunst zelfs meer te beroeren dan menig schilderstuk uit de Gouden Eeuw.
We kunnen ons weer gaan bezig houden met de normale waan van de dag. Zo kunnen we na het zien van een foto ineens tot de ontdekking komen dat er in Syrië een oorlog aan de gang is. Het zou fijn zijn als we wat meer over de dingen gaan nadenken. Zo denk ik dat het zeker nuttig zou zijn als het vak filosofie gewoon op de lesroosters van onze scholen zou worden geplaatst.
Verder weet ik niet of we ons ongerust moeten maken over de conditie van onze burgemeester. Hopelijk heeft Petra van Wingerden als gevolg van haar vakantie geen last gekregen van haar stembanden. Dit is lastig als zij haar dagelijks werk weer gaat oppakken. Het valt mij trouwens telkens weer op hoe jeugdig onze burgemeester er uit ziet als ze samen met een diamanten bruidspaar op de foto gaat. Ik zal haar zeker kritisch en met belangstelling blijven volgen.
We gaan dus weer normaal verder en kunnen onze aandacht gaan richten op de dagelijkse vraagstukken. “Hoe word ik mijn keuzestress de baas”, “hoe kan ik mijn afval het beste scheiden” en met name ook de altijd terugkerende vraag: “Wat eten we vandaag?” Ik zou u veel verstandige adviezen kunnen geven, maar waar het de dagelijkse maaltijd betreft, verwijs ik u graag naar de informatieve column die traditioneel wordt afgesloten met de aanbeveling: “Rheden eet smakelijk!”
