COLUMN – Regelmatig verdiep ik mij in de vele interessante berichten op rheden.nieuws.nl om inspiratie op te doen voor een leuk en leerzaam verhaal. Hoewel natuurlijk de meeste Rhedenaren prima in staat zijn om geheel zelfstandig het nieuws tot zich te nemen, is het vaak toch wel nuttig als er iemand is die hen een beetje helpt om bepaalde dingen in het juiste perspectief te zien.
Een bijzonder nieuwsbericht deed mij afgelopen week herinneren aan het feit dat mijn grootmoeder behoorlijk angstig was voor de overgang. De reden voor deze angst wil ik u zeker niet onthouden, maar eerst moet ik de mannelijke lezers er op wijzen dat zoals gebruikelijk veel dingen anders blijken te zijn dan dat we in eerste instantie denken.
Het gegeven dat mannen vanwege hun geaardheid doorgaans in een bepaalde levensfase geen last zullen krijgen van hyperventilatie of angst- en paniekaanvallen, wil natuurlijk nog niet zeggen dat de overgang een onderwerp is waarmee zij minder te maken zouden hebben.
Voor het juiste begrip is het nodig dat we ons gaan verdiepen in het verleden. Het toeval wil dat mijn grootvader tot het jaar 1965 in Velp een zaak had in grutterswaren. Het kruidenierswinkeltje was te vinden aan de IJsselstraat, pal naast het pad dat toegang gaf tot smederij Bodt.
Met enige trots kan ik u melden dat mijn grootvader zijn tijd zeker ver vooruit was. Tegenwoordig storten de grootgrutters zich fanatiek op het uitbreiden van hun service om de klanten te binden, maar voor mijn grootvader was het destijds al gewoon dagelijks werk om met zijn bakfiets in de wijde omgeving boodschappen te bezorgen.
We moeten hier niet te licht over denken. Tegenwoordig scheuren de bezorgers met hun busjes door de woonwijken, maar destijds ging dat toch wel wat primitiever. Door weer en wind trapte de Velpse kruidenier zich van klant naar klant en het was hem zelfs niet te veel om zichzelf zo nu en dan een bult te trappen op weg naar de hooggelegen Arnhemse wijk Geitenkamp.
Tot zo ver niets bijzonders. Het werd pas echt spannend als mijn grootvader zich vanwege zijn werk richting Rheden moest gaan begeven. Juist op die dagen was mijn grootmoeder het meest bevreesd voor de overgang. Een deskundig gynaecoloog zou zich hierover misschien ernstig verwonderd hebben, ware het niet dat er ook boodschappen bezorgd werden bij boer Nieuwenhuis.
Voor de oplettende lezer en zeker ook voor de fanatieke volgers van het plaatselijke nieuws begint er mogelijk nu een belletje te rinkelen. Zo niet bij de overgang die leidt naar het erf van de boerderij. Het betreft hier een zeer zorgelijke situatie, die er zelfs al toe heeft geleid dat vele duizenden liters melk verloren zijn gegaan.
Wie tijdens het lezen van mijn vorige column goed heeft opgelet komt mogelijk tot de conclusie dat dit gezien bepaalde ontwikkelingen in de melksector niet echt als een ramp moet worden beschouwd, maar het is voor de betreffende maatschap natuurlijk wel een uiterst vervelende zaak.
De hele situatie kan wat mij betreft zeker opgeschaald worden tot een horrorscenario. Een vast wel betrouwbaar Facebookgebruiker reageerde: “Hier woont een kind met een gehoorbeperking. Ik nodig u graag uit om een keer met mist en oorkleppen op het spoor over te steken.”
Ik hoop niet dat Petra van Wingerden heeft zitten slapen of mogelijk zelfs heeft zitten voorlezen toen de gemeente Rheden zich heeft verdiept in de problematiek van de overgang. De gemeente telt zeker veel bomen, maar een aantal van de 36 overgangen moet het helaas zonder stellen.
Gelukkig heeft mijn grootmoeder zich altijd voor niets zorgen gemaakt en is haar man altijd heelhuids thuisgekomen. Laten we er van uitgaan dat er nu toch een goede oplossing komt voor het overgangsprobleem. Een eventuele “tijdelijke” alternatieve aansluiting langs de zuidzijde van het spoor is een geniale vondst. Jammer dat men nu pas op dit idee gekomen is. Mijn grootmoeder had al genoeg zorgen aan haar hoofd en zij zou zeker erg blij geweest zijn met dit plan.
Lees meer columns op: http://rheden.nieuws.nl/column/
