COLUMN – Mijn eerste column in een, hopelijk, lange reeks, waarin ik jullie mee zal nemen in mijn poging van 2020 een succes jaar te maken. Laat ik beginnen met een kleine introductie.
Ik ben Sebastiaan Torenhof, 32 jaar en woonachtig in het mooie Velp. Begin 2013 kwam ik in gemeente Rheden wonen na een zeer stressvolle verhuizing en probeerde mijn leven weer een beetje op de rails te krijgen. Dat plan liep echter totaal anders, na slechts 23 dagen ‘op eigen beentjes’ kreeg ik het voor elkaar om gearresteerd te worden. Dat moet een record zijn!
Meer hierover in latere columns en in mijn aankomende boek, Achter de Blauwe Deur.
Hoewel detentie de zwaarste tijd van mijn leven was moet ik toch zeggen dat ik er beter uit ben gekomen dan dat ik erin ging. Ik ben er sterker uitgekomen, wereldwijzer, en met meer inzicht in mezelf en mijn psychische gesteldheid. Ook had ik toen de papieren die bevestigde dat ik niet goed in staat was om te functioneren in een ‘nine to five’ en dat mijn depressies een grotere invloed op mijn leven hadden dan ik voorheen dacht. Dit zorgde ervoor dat ik in de jaren na mijn detentie in aanmerking kwam voor een bijstandsuitkering, waar ik nog steeds in zit, maar toch ooit wel eens uit wil komen.
In 2019 legde ik de laatste hand aan het manuscript Achter de Blauwe Deur, waarin ik schrijf over mijn ervaringen achter de tralies. Ook begon ik in dit jaar als vrijwilliger bij Rheden Nieuws, omdat ik inmiddels had besloten dat schrijver worden een perfecte baan zou zijn voor mij. Maar dat is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn manuscript werd door alle grote uitgevers afgewezen en mijn motivatie begon af te zwakken. Tot een week geleden, toen ik het besluit nam om in 2020 mijn keiharde best te gaan doen om Achter de Blauwe Deur uit te geven en mezelf te vestigen als schrijver.
Ik wil het geen goede voornemens noemen, en ook geen missie of doel. Dat maakt het allemaal teveel tot een verplichting, bovendien garandeert inzet en wil niet of iets slaagt of faalt. Daarnaast kan ik de wereld niet verplichten om mijn schrijfsels te lezen en mijn boek(en) te kopen. Dus ik noem mijn idee voor 2020 een Plan. Een plan dat bijgesteld kan worden en niet is mislukt als de uitkomst aanvankelijk niet is wat ik ervan verwacht.
Ik zal dit jaar met enige regelmaat een column schrijven en zo jullie op de hoogte houden van de voortgang. En wat voor een verhaal het gaat worden? Een verhaal over succes of afgang, dat zal alleen de tijd leren…
Stay tuned!
