COLUMN – Ergens in 2019 nam Jurgen, een vriend van me die ik ook het manuscript van ‘Achter de Blauwe Deur’ heb laten lezen, contact met me op en hij had een voorstel. Het voorgaande jaar was zijn moeder overleden en hij was in afwachting van de erfenis.
In plaats van dit geld opmaken, of op een spaarrekening laten staan, wilde hij een deel hiervan gebruiken om te investeren, het liefst in projecten waar hij zelf ook achter stond. En zo stelde hij voor om het laten drukken en promoten van mijn boek te bekostigen.
Ik was natuurlijk enorm blij verrast, en vond het een geweldig plan. Hoewel ik ook inzag dat dit zou betekenen dat we een heleboel zelf zouden moeten doen. Dingen die normaliter door een uitgever worden gedaan, en dingen waar Jurgen en ik natuurlijk geen verstand van hebben. Jurgen heeft een eigen managementbureau en houdt zich bezig met concertorganisatie en -ondersteuning. Hij weet dus wel wat van promotie, maar toch zal het zelf uitgeven van een boek een heel ander soort klus worden. Zo moeten we op zoek naar iemand die het boek kritisch kan bekijken. Iemand die sowieso alle fouten eruit kan halen, maar ook kan zien of het boek wel goed leesbaar is en niet teveel in herhaling valt.
Bovendien komt daar bij dat een uitgever een boek bij Centraal Boekhuis krijgt, en het boek zo op Bol.com terecht komt en bij de boekhandels, natuurlijk. Iets dat wij, in eigen beheer, allemaal zelf zullen moeten regelen.
Daar kwam ook nog eens bij dat dit zou betekenen dat ik echt weer helemaal in dit boek zou moeten duiken en ik wist niet of ik daar wel zin in had. Het schrijven was af en toe best zwaar. Ik ben in mijn dagboeken uit de gevangenis gedoken en werd weer geconfronteerd met alle verdriet en ellende uit die tijd, waarna ik het ook nog eens tot een samenhangend verhaal moest kneden. Dit heeft me, zeker in het begin, heel wat zware dagen en vervelende nachtmerries bezorgd. Maar de erfenis was er nog niet, dus het plan werd even doorgeschoven naar begin 2020.
In de tussentijd was ik van plan het boek weer naar een volgend aantal uitgevers te gaan sturen, maar het was iets dat ik maar bleef uitstellen. Ik denk omdat ik geen zin had om opnieuw afwijzingen te krijgen en toch een beetje het vertrouwen kwijt was, zowel in uitgevers als in mijn boek. Het voorstel van Jurgen bleef uiteraard wel in mijn achterhoofd zitten, maar ik had het even geparkeerd, net als contact zoeken met uitgevers. Ik heb in die maanden mijn aandacht op totaal andere bezigheden gevestigd. Ook het werk aan mijn tweede boek, waar ik al enige tijd mee bezig was, kwam op een laag pitje te staan. Terugkijkend denk ik echt dat ik de droom ‘schrijver worden’ langzaam aan het loslaten was en begon te accepteren dat ik het niet voor elkaar zou krijgen. En mezelf die verdere teleurstelling beter kon besparen.
Ik had het geprobeerd, toch? Ik had mijn boek naar uitgevers gestuurd, en die wilde het niet, dus waarom zou ik mezelf aan verdere afwijzingen blootstellen? Wel was ik van plan mijn volgende boek af te maken, en naar uitgevers te sturen, maar toch begon mijn vertrouwen in mijn eigen schrijfcapaciteit stukje bij beetje af te nemen.
Aan deze negatieve spiraal kwam eind 2019 plotseling verandering in, hoe dat kwam vertel ik de volgende keer.
