COLUMN – Mijn plannen voor dit jaar zijn inmiddels bekend bij mijn trouwe lezers, mijn boek Achter de Blauwe Deur uitgeven, dit jaar nog, als het even meezit. Maar een ander deel van mijn plan, een jaar geen alcohol drinken. Dry January is voorbij, en die is goed gegaan.
Nu de rest van het jaar nog. Het is iets waar ik geregeld vragen over krijg en wat ik misschien even moet uitleggen. Want wat heeft het een nou met het ander te maken? Het antwoordt is simpel, ik stop met alcohol omdat ik moeilijk maat kan houden. Bedankt voor het lezen en tot volgende keer…
Nee, zo makkelijk gaat het niet zijn, en iedereen die me kent weet dat ik meestal meer woorden nodig heb om iets uit te leggen. Dus ook dit onderwerp is complexer dan alleen: ‘ik kan geen maat houden’. Ik hou van alcohol en vind dronken worden erg leuk. Het is niet iets dat ik wekelijks deed, maar als ik het deed dan deed ik het goed. Gevolgd door een dag, of meerdere dagen, brak op de bank, dagen waarin er werkelijk niets uit mijn vingers kwam. Plannen om te gaan schrijven werden vooruit geschoven en mijn huis werd langzaam een rommeltje. Dus de dagen na brak-zijn stonden in het teken van bijkomen en vervolgens opruimen. Niet in het teken van schrijven, hoewel ik dat vaak wel wilde.
Dus ik besloot een tijdje niet te drinken, en dat ging dan ook weer even goed, enkele weken, meerdere maanden. Afgelopen jaar heb ik van maart tot en met september niet gedronken. Maar uiteindelijk begon het er langzaam weer in te sluipen. Een paar drankjes, omdat het toch wel erg gezellig was, gevolgd door een paar flessen wijn met vrienden op een verjaardag een week later. En de volgende week was het weer een gezellige avond die begon om 17:00 uur met drank en de volgende ochtend pas eindigde, met alle negatieve gevolgen van dien. En dat patroon bleef zich maar herhalen.
Ik krijg tegenwoordig vaak de vraag waarom ik dan niet een paar drankjes drink en het daarbij laat. Tja, ik wou dat ik dat kon. Ik kan het wel, eventjes. Het gaat eerst een paar keer goed, waarna ik overtuigd begin te raken dat ik wel maat kan houden, tot blijkt dat ik dat niet kan als het weer een avond wordt waarin ik pas stop met drinken als ik op de fiets naar huis stap en het al licht begint te worden. Het komt ook omdat ik dronken zijn lekker vind, zoals ik al schreef, ik ben iemand wiens hoofd altijd druk is. Ik denk continu na, over alles, en dat is soms dodelijk vermoeiend, dus dan is het lekker om even alcohol te gebruiken om je verstand op nul te zetten en even echt in het moment te leven. Iets wat ik vaak niet doe, moet ik toegeven.
Dus vaak wil ik geen maat houden, en omarm ik de beneveling als ik deze voel opkomen na een aantal drankjes, en dan is het eind zoek, dan ga ik door tot het cafe sluit, of de after party voorbij is. En dat zijn de dagen waar ik achteraf de meeste last van heb en mezelf afvraag waarom ik weer zo ver ben gegaan dat ik niet eens meer weet hoe ik precies ben thuis gekomen. Ik zou mijn lesje inmiddels toch moeten hebben geleerd?
Voor wie het niet weet, mijn ‘incident’, dat me in 2013 in de gevangenis deed belanden, gebeurde ook onder invloed van (veel teveel) alcohol. Maar daarover vertel ik de volgende keer verder.
https://rheden.nieuws.nl/column/
