COLUMN – Wat leven we ineens in een vreemde wereld. Een week geleden was ik nog druk bezig met mijn boek, en de promotie hiervan, was er een planning en zag ik ongeveer voor me hoe het zou gaan lopen. Maar dat is nu allemaal anders.
Nu zit ik, net als nagenoeg heel Nederland, thuis en zijn bijna alle evenementen afgelast. Ik zou afgelopen zondag naar een BoekenWeek event gaan in Rozet, afgelast. Ik zou volgende maand een voor-presentatie geven in Nieuwe Ruimte, verschoven. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Alles staat op een laag pitje, en ik merk dat ik met mijn hoofd ook niet echt bij schrijven ben. En hoe zou dat kunnen als het nieuws meer op fictie lijkt dan wat ik aan het schrijven ben? En dat is het gekke, dat de wereld plotsklaps in een boek of film lijkt te zijn veranderd. Een noodsituatie met rond de klok nieuws uitzendingen, pers conferenties en massa’s mensen voor de buis. Dit doet me denken aan scenes uit Armageddon, waarin een enorme meteoriet op de aarde afkomt.
Plexiglas schermen en verplichtte afstand in winkels. Dit begint op een dystopische toekomst te lijken waarin iedereen paranoïde is voor besmetting en menselijk contact zo veel mogelijk wordt vermeden. Dit lijkt op het begin van een hoop zombie-films.
Het zijn gekke tijden, wanneer de werkelijkheid meer op onwerkelijkheid gaat lijken.
Waar moet je dan over gaan schrijven? Moet ik mijn mening gaan geven over alles? Liever niet, dat wordt momenteel al teveel gedaan. Moet ik dan een post-apocalyptisch verhaal schrijven, om de zorgen en angsten van deze tijd onder een vergrootglas te leggen en een plek te geven? Daar heb ik ook niet echt zin in.
Of moet ik juist een vrolijk verhaaltje gaan schrijven, om mezelf af te leiden en op te beuren. Misschien, maar dat voelt ook weer een beetje alsof ik de realiteit aan het ontkennen ben…Hoewel dat misschien precies het gene is dat nodig is nu.
Pas goed op jezelf en op elkaar.
Sebastiaan is ook te volgen op: Facebook.
https://rheden.nieuws.nl/column/. Het nieuws van rheden.nieuws.nl
