Zo nu en dan bereikt mij enige vorm van waardering en soms zelfs begrip voor de inhoud van mijn columns. Er zijn echter ook mensen die mij een vervelend mannetje vinden, een zelfingenomen gek die alles beter weet en zich tot overmaat van ramp regelmatig bedient van hoogdravend gebabbel.
Daar moest ik aan denken toen ik deze week maar liefst twee berichten las waarin sprake was van zogenaamd verdacht spraakgebruik. Op maandag zes juni was het raak in Doesburg en vier dagen later ook in Velp. Heel vervelend allemaal en ze zullen het maar op u gemunt hebben.
Het wordt pas echt interessant wanneer we het proza aan een diepgaand taalkundig en inhoudelijk onderzoek gaan onderwerpen. Zoals u van mij bent gewend, zal ik beide verhalen met u doornemen en waar nodig van commentaar voorzien.
Laten we beginnen bij de slachtoffers. In het ene geval gaat het om een oudere dame, in het andere om een oudere vrouw. Op grond waarvan de samenstellers van de betreffende stukjes tot deze kwalificatie zijn gekomen, is mij vooralsnog een raadsel. De reden dat we moeten gissen naar de leeftijd van beide personen van het vrouwelijke geslacht, kan te maken hebben met het feit dat men het niet gepast vond zich deze aanvullende informatie te verschaffen. Bovendien is het niet netjes om er naar te vragen.
We raken pas echt in de materie verstrengeld als we ons verdiepen in de daders. De dame werd belaagd door een vrouw en een man, de vrouw door twee dames. Ziet u het allemaal een beetje voor zich? Gelukkig worden er in dit geval wel gegevens verstrekt betreffende leeftijden. De gemiddelde leeftijd van het Doesburgse koppel blijkt circa 32 jaar te zijn, die van het Velpse duo was minder, namelijk circa 26 jaar. De gemiddelde leeftijd van alle babbelaars samen is dus ongeveer 29 jaar.
Het lijkt er op dat we te maken hebben met verschillende daders. Dit blijkt ook nog uit een ander opvallend detail. In één van de gevallen was sprake van een vrouw met een opvallende haviksneus. Ik heb het nog even opgezocht, maar ik neem aan dat de neus van deze vrouw, ten tijde van het incident, krom was en mogelijk nog steeds is. Mogelijk was ze ook doof als een kwartel en huilde ze krokodillentranen. Schaapachtig lachend en met een olifantshuid werd er een verhaal opgehangen over een eksteroog. Je moet het tenslotte ergens over hebben in dergelijke situaties.
Bij beide incidenten waren ook auto’s betrokken; een donkere Audi A4 Avant en mogelijk een donkere Mercedes. Ook de nummerborden van de auto’s waren niet zo makkelijk te onderscheiden, beiden waren namelijk wit. In Doesburg komt men zo tot de veronderstelling dat het gaat om een Roemeens kenteken. In Velp houdt men het op Oost-Europees, waaruit blijkt dat geografie lastig blijft. Duitse, Spaanse en bijvoorbeeld Zweedse borden zijn namelijk ook wit.
De politie in Doesburg zit kennelijk om werk verlegen; maar liefst twee keer wordt vermeld dat bij dergelijke gevallen, dan wel voorvallen, te allen tijde 112 dient te worden gebeld.
Ze hebben daar waarschijnlijk ook een filosoof in dienst. In prachtige woorden wordt een raadselachtige boodschap verkondigd: “Vaak zijn de bedoelingen van dergelijke personen zeer zeker in combinatie met het tijdstip en gedrag niet goed”. Van een oplettende Doesburger vernemen we dat het tussen 4 en 5 uren na middernacht een drukte van belang is in de wijk; dat wil zeggen: hij ziet dergelijke kentekens rondjes rijden.
Het dient vermeld te worden dat ik van “dergelijke” berichten altijd een beetje prikkelbaar wordt. Meestal is de beschrijving van de gebeurtenissen vaag en taalkundig zwak. Muggenzifters worden gedwongen veel overuren te maken wanneer ze zich moeten buigen over formuleringen zoals “De verdachten zag kans”. Kentekenplaatprofilering maakt kans om woord van het jaar te worden.
In Velp zit de politie nog met veel vragen. Zowel daders, het slachtoffer en drie vrouwelijke getuigen zijn spoorloos verdwenen. In dergelijke omstandigheden is het een troost dat er ook nog een filosoof is die meent te moeten vaststellen dat “babbeltruc” toch wel een gezellig woord is.
