Weet u hoe groot het heelal is? Gelooft u in het leven na de dood? Hebt u enig idee waarom wij op deze aarde leven? Het zijn allemaal zeer boeiende vragen die niet zo eenvoudig zijn te beantwoorden. Sommige mensen weten precies hoe het allemaal in elkaar zit omdat zij geloven, anderen blijven met veel vragen zitten omdat zij graag zelf over de dingen nadenken.
Ongeveer een week geleden vond er een bijzondere plechtigheid plaats op de RK Begraafplaats aan de Bergweg te Velp. Het gaat hier om de herbegrafenis van een pastoor. Dit is op zich niet zo bijzonders, maar het doet mij wel weer denken aan vroeger toen ik nog niet wist dat ik buurtfilosoof zou worden.
In de jaren 60 woonde ik in Velp en in die periode legde ik de basis voor mijn bestaan als denker. Ik kan u wel verzekeren dat ik ook toen al een echte piekeraar was. Zo was ik bijvoorbeeld als de dood voor de dood.
Dit uitte zich onder andere in hevige emotionele uitbarstingen als ik bijvoorbeeld in een atlas de symbolen voor een begraafplaats zag staan. Het ergste was het natuurlijk als ik in de buurt van de begraafplaatsen aan Reinaldstraat of de Bergweg kwam. Dit kon mijn tere kinderzieltje niet zo goed verwerken.
Ik voelde mij beslist niet op mijn gemak als ik mij in de schemering naar fietsenmaker Ben Beumer in de Koningstraat moest begeven om daar mijn achterlichtje te laten repareren. Dan kwam ik namelijk erg dicht in de buurt van die enge plek, gelegen achter een muur en een gietijzeren hek.
Gelukkig heb ik genoeg over de dingen nagedacht om uiteindelijk tot het inzicht te komen dat de dood een zeer welkome oplossing kan zijn voor veel problemen in het leven. Het lijkt me nu echt heerlijk rustig; je hoeft niet overal over na te denken en je wordt niet gedwongen om een mening te hebben over van alles en nog wat.
Volgens het bericht op de website was Schaars “Pastoor van alle Velpenaren”. Dit is wel opmerkelijk omdat in de tijd dat Schaars deel uitmaakte van het aardse tranendal, de aanhangers van het ene geloof normaal gesproken in een heel andere wereld leefden dan de aanhangers van een ander geloof.
Pastoor Schaars bevindt zich al weer zo’n 53 jaar in de Hemel. Ik ga er tenminste van uit dat hij onder andere op grond van zijn oorlogsverleden door Petrus wel zal zijn toegelaten tot het hiernamaals. Zoals bekend blijven de stoffelijk resten achter op aarde tot het moment der wederopstanding, een gebeurtenis die waarschijnlijk nog wel even op zich zal laten wachten.
Tot die tijd mag onze pastoor nog even uitrusten in de rij pastoorsgraven en we kunnen lezen dat hij daar op grond van de stichtingsakten zal mogen rusten tot het einde der tijden. Dit is toch wel een heel mooi vooruitzicht.
Tot besluit van deze lugubere column wil ik nog graag even wijzen op één van de vele voordelen van nieuwsvoorziening door middel van het internet. Ik heb het hier natuurlijk over de fraaie fotoseries van Theo Jansen. De ene is natuurlijk beter gelukt dan de andere, maar van de 43 plaatjes die gemaakt zijn naar aanleiding van de herbegrafenis heb ik werkelijk bijzonder genoten.
We kunnen zelfs getuige zijn van bewegende beelden op rheden.nieuws.nl en bijzonder ontroerend was het filmpje over het ommetje dat het paard mocht maken door de Emmastraat. Daar mocht pastoor Schaars nog één keer genieten van het klokgelui bij “zijn eigen kerk”.
Nu heb ik kunnen zien hoe gezellig het kan zijn op de RK begraafplaats aan de Bergweg. Onder de vele belangstellenden bevond zich onder andere een bekend schrijver uit Velp, maar er was ook een opvallende verschijning met een even zo fraaie als toepasselijke outfit. Ik heb het dan natuurlijk over een bijzonder populaire Rhedense burgemeester.
Lees meer columns op: http://rheden.nieuws.nl/column/
