Doel bereikt! Op Kemphaanplein in Velp
VELP - Maartse buien, al de hele dag. We zijn ze alweer vergeten maar dat was nog vorige week! Het Kemphaanplein is een grote grasvlakte omzoomd met speelplaatsen, bomen, parkeervakken en asfalt. Het is een woensdagmiddag met zwaar weer en het plein ligt er doornat en uitgestorven bij.
Helemaal leeg? Nee: vijf mannen in gele en oranje hesjes en doorwerkpakken zijn noest in de weer met het planten van een beukenhaag. Ze zijn bijna klaar met de klus. Drijfnat en tussen de enkeldiepe plassen in het gras. De gemeentewerkers van de buitendienst, het zijn bikkels. Zelfs het betaalde voetbal werd zondag al uit de vaart genomen, maar zij staan ervoor, ook drie dagen later, in onveranderlijk slecht weer. Planning is planning.
Ze zetten ruwhouten geschaafde palen in de grond, tweemaal twee: nette doelpalen voor weinig geld én hufterproof. Want de gemeente Rheden heeft weinig geld. En vandalismebestendig is in de openbare ruimte geen overbodige eigenschap voor straatmeubilair en speeltoestel. Fragiele beukenrijtjes worden in de doorweekte grond gezet als balbrekers of achtervang. Het moeten ooit stoere hagen worden. Zodat ze als muurtjes elke vrije en ongericht trapbal kunnen stoppen die de keeper passeert.
Na meer dan een jaar overleg tussen initiatiefnemers, buitendienst van de gemeente, jongerenwerk en mede- en tegenstanders uit de buurt, zijn de voetbaldoelen eindelijk geplaatst. Kan ook Levon van negen jaar en 2-hoog eindelijk zijn stoere balletjes trappen. De palen geven hem focus, de regels van pleinvoetbal volgen vanzelf. Regels scheppen orde; wie uitblinkt met de bal bepaalt de kies- en pikorde. Het gras zal eerst van de maartse buien moeten bijkomen. En de partijtjes zijn gemengd want ook de meiden spelen honderd procent mee.
Over een paar maanden spelen we onze eerste match, samen. Deal! roepen initiatiefnemer Ellen en haar bovenbuurvrouw: de moeder van Levon en zijn jongere zusje. Zij zijn diep in de regenjas weggedoken ook komen aanlopen. Gaan we doen! En daarmee vlucht ieder snel naar haar eigen huis, schuilen en dromen van een potje op het plein. Aan de doelen zal het niet liggen: die zijn bereikt. Nu nog droog weer.
En dat droge weer komt, al is het een week later pas écht opgedroogd op het gras. Het weer is totaal omgeslagen naar volop voorjaar, het gras nagenoeg opgedroogd, de palen staan strak, de beukenhaagjes wat verzakt. Hé wat: bouwzand om de palen?! Kinderen vertellen dat ‘de grote jongens’ enkele palen uit hun gat tilden, en weer terugzetten. En met het zand zijn ze aangeaard. Dus toch niet hufterproof…
Altijd wat te beleven op het Kemphaanplein – het -bijna- ruimste levendigste en groenste plein van Velp.
Bijlage verslag en foto's: Jeroen Boland, Ik buurt mee Velp.
