Ik kan het niet beschrijven wat ik voel alleen dat er naast de pijn ook een hoop en overleving knopje is die aanstaat

INGEZONDEN BRIEF - Beste lezer, ik weet dat je heel veel vragen krijgt over hulp enz. maar alsjeblieft wil je mijn bericht lezen en filmpje kijken en dan kijken of je mij wilt helpen. Alsjeblieft geef het een kans om te bekijken.

Ik ben Simone Bent, 35 jaar, wonend in Doesburg met Dennis Nootenboom en ik strijd al jaren tegen de ziekte van Lyme, een auto ongeluk en alle gevolgen ervan.

In 2004 overleefde ik een ernstig ongeluk waarbij ik mijn nek, rug en borstbeen brak maar vanaf die tijd veranderde mijn leven volledig. Toen ik uit coma kwam en mijn herstel in ging werd mijn lichaam letterlijk beroofd door de ziekte van Lyme.

Ik werd slechter en slechter en er volgden vele behandelingen. Ik was zo ziek en veel behandelingen sloegen niet aan. Totdat ik bij mijn arts in Duitsland kwam en vorig jaar een stamcel behandeling kreeg. Dit gaf stapjes vooruitgang waar ik dankbaar voor ben.

Alleen de heftige en echt helse pijn bleef en nog steeds daarom zijn we meer onderzoek gaan doen. Deze pijn is niet te omschrijven, ook niet wat het met een mens doet om in constante pijn te moeten leven, Als ik dit opschrijf rollen de tranen over mijn wangen want deze dagelijkse pijn in mijn nek, hoofd, keel, tanden, mond, kaken, oren, spieren en gewrichten slurpen mij leeg. Ook de druk op mijn middenrif waardoor je niet volledig kunt door ademen, de extreme vermoeidheid.

In Barcelona zit een hele goede neurochirurg die mijn situatie heeft bekeken en mijn situatie zou zonder operatie gevaarlijk worden. Deze operatie is levensreddend omdat ik hierdoor weer kan gaan leven. Mijn eerste 2 nekwervels zijn instabiel en drukken op mijn hersenstam, dit geeft veel en constante pijn. Ook mijn halsader is vernauwd met trombose. Dit is als gevolg van het ongeluk.

Deze operatie / verblijf/ de onderzoeken kost 120.000 euro, we hebben nu 4000 euro opgehaald. We proberen hulp te krijgen, bereik te krijgen zodat ik zo snel mogelijk naar Barcelona kan.

Ik schrijf dit namens mezelf omdat ik echt niet wil opgeven, ik ben nu 17 jaar verder met veel pech maar ik ben ook positief en zou er alles aan doen om deze operatie te kunnen krijgen om minder pijn te mogen hebben.

Ik schaam mij om te moeten crowdfunden maar als je gezondheid er van af hangt dan heb je geen keus en dan durf je dit aan te gaan.

Ik heb een filmpje van een stukje van mezelf 'stukje rode draad’ zodat het inzicht geeft in waar ik doorheen ging en ga.

Het filmpje zegt al veel, en dat scheelt leeswerk want 17 jaar uitleggen is heel moeilijk maar ik wil juist vooruit kijken en voor datgene wat ik nu nodig heb, daar voor blijven gaan.Zou u dit filmpje willen bekijken. Ik wil graag zoveel mogelijk mensen bereiken maar het is zo moeilijk en ik heb zo hard hulp nodig.

Mijn dank is super groot. Simone Bent