Moeder schrijft een gedicht voor haar dochter met autisme over de coronatijd

Lief meisje is een gedicht van een moeder naar dochter met autisme

Elke dag zie ik jouw strijd

Om je staande te houden in deze onzekere tijd

Je maakt plichtsgetrouw jouw schoolwerk

Maar met watten in je hoofd is het zo moeilijk, dat denkwerk

Contact houden met klasgenoten, ook zo’n ding

Via teams, als in een soort van digitale kring

Moeilijk als je niet weet wat je moet zeggen

En de groep kinderen, die door elkaar praten, jou lamleggen

Jouw wereld wordt erg klein

Je trekt je terug, het doet me pijn

In bed lig je nog lang te piekeren

Eindelijk in slaap, komen de nachtmerries en doe ik mijn best jou te kalmeren

Hoe lang gaat dit duren mam, hoor ik je vragen

Ik snap je vraag en voel de noodzaak in zoveel lagen

Ik bewonder je, dat je zonder te klagen

Dat onzekere, dat enge en dat onbekende blijft dragen

Je probeert het allemaal een plekje te geven

Maar ik zie aan elke traan dat het meer een kwestie is van overleven

Ik bied je structuur, liefde, aandacht en support

Maar toch schiet ik iedere dag tekort

Hopelijk krijgen we snel meer zekerheid

Lieve, lieve, lieve meid

Geschreven door: Elsemieke Poel. Bron: Harderwijk.nieuws.nl