COLUMN – Een van de dingen die Jurgen, mijn manager, met het oog op mijn promotie, belangrijk vond, waren goede foto’s. Deze zouden in de media gebruikt worden en op de achterkant van het boek komen.
Ik heb eerder foto’s laten maken bij een vriendin van me, dit waren leuke foto’s geworden, in mijn optiek, maar Jurgen keurde ze niet goed. De kwaliteit was helaas niet goed genoeg voor het gebruik op, bijvoorbeeld, banners of posters. Dus we maakte een afspraak bij een professionele fotograaf in Velp.
In mijn beste outfitje… nou ja, een van de vele kledingstukken die ik als mijn beste outfitje kan zien, gingen we naar de fotograaf. Ik had gekozen voor een blauwe colbert en schoenen omdat mijn boek natuurlijk ‘Achter de Blauwe Deur’ heet en ik dat dus wel passend vond. Mijn haar zat goed en ook mijn make-up had ik met iets meer aandacht aangebracht dan normaal.
Even ter verduidelijking, ik heb vroeger een grime en visagie opleiding gevolgd en ook enige tijd een carrière in het theater of bij de film geambieerd als ‘Make-up Artist’. Mede door een slechte opleiding, een heel nare leraar en, uiteindelijk, gebrek aan motivatie van mijn kant, liep dit allemaal op niets uit. Maar ik ben daardoor wel iemand geworden die thuis is in make-up en het zelf ook ben gaan dragen. Ik kom de deur niet uit zonder een beetje zwarte oogschaduw. Mijn gezicht voelt kaal zonder make-up, alsof er iets ontbreekt.
Maar op deze dag, voor de foto shoot, had ik wel wat meer op, foundation, rouge en ik had mijn gezicht wat geschaduwd. Dit alles om zo goed mogelijk op de foto te komen.
De fotograaf was een gezellige man die overduidelijk plezier had in zijn werk en goed in staat was mij te laten doen wat nodig was voor op de foto’s. Ik ben wel gewend om op beeld te staan en wordt geregeld gefotografeerd en gefilmd, maar toch was dit anders. Hij wilde een spontane lach zien en het was heel moeilijk om deze op commando te presenteren. Het voelde een beetje alsof ik lachte als een boer met kiespijn, zoals de zegswijze gaat.
Na twintig of dertig minuten hadden we de verschillende poses gehad, portret, zittend aan een bureau en staand. En toen was het al gedaan.
De volgende dag waren de foto’s er, met de selectie van de beste, volgens de fotograaf. Met sommige waren Jurgen en ik het eens, met andere waren we lekker eigenwijs en kozen we foto’s die we zelf beter vonden. En zo kwamen we tot ‘de winnaars’.
Foto’s die ik binnenkort ook bij deze columns zal gebruiken. Dus stay tuned voor het resultaat.
Sebastiaan is ook te volgen op: Facebook.
https://rheden.nieuws.nl/column/. Het nieuws van rheden.nieuws.nl
