Een uitgehongerd hoopje ellende vastgebonden aan een boom

COLUMN - De schoolvakanties zijn begonnen. Veel mensen zullen in deze periode op vakantie gaan. Naast een overvol Schiphol tref je in de zomer ook een overvol dierenasiel. Men dumpt hun ‘trouwe vriend’ gemakkelijk voor een weekje aan de Costa del Sol.

Ik heb altijd gehoopt dat ik het nooit zou meemaken. Dat ik niet de persoon zou zijn die zo’n klein hoopje onschuld zou tegenkomen. Helaas is het mij gister toch overkomen.

Ik hoor het mensen vaak zeggen; ‘Hij is mijn alles’, ‘Ik heb geen idee wat ik zonder haar zou moeten’, en ‘Ik zou hem voor geen goud kunnen missen’. Toch zijn het ook die mensen die een kat over het hek van een dierenasiel gooien, of een konijn los laten in het weiland.

Waarom? Omdat ze geen geld willen of kunnen betalen voor een dierenpension en/of het een te grote moeite vinden om oppas of een ander baasje te zoeken. Vreselijk vind ik het en ik kan al bijna janken als er weer zo’n soortgelijk verhaal in de krant staat.

Samen met mijn trouwe vriend, voor wie ik overigens altijd oppas regel of hem gewoon meeneem op vakantie, liep ik in het bos bij Beekhuizen. Wij hadden er al heel wat kilometers op zitten en liepen al lang niet meer in de buurt van een wandelpad.

In de verte hoorde ik gejank. Het ging door merg en been. Ik wist meteen dat er iets niet klopte en liep op het geluid af. En ja hoor, daar zat er een. Een hongerig en angstig hoopje ellende. Hij zat vastgebonden aan een boom en kon daardoor geen kant op.

Ik gaf hem een aai over zijn bol en begon tegen hem te kletsen. Toen kwam het hele verhaal. Deze verwarde man bleek hier twee dagen geleden gedumpt te zijn. Zijn hond is op vakantie.