Matineeconcert Dorrie Tromp

VELP - Het was uitverkocht, het jaarlijkse matineeconcert van pianolespraktijk Dorrie Tromp. Op zondag 13 maart maakten 25 pianisten, een violist en een trombonist aan in totaal 120 familieleden, vrienden en kennissen tastbaar hoe zij muziek beleven.

Dat het vooral om de beleving ging, licht Dorrie toe vanuit haar eigen verleden: ‘Toen ik 7 jaar was ik net begonnen met pianoles toen mijn vader ziek werd. Als klein meisje kroop ik vaak achter de piano. Als ik mij blij voelde dan speelde ik een vrolijk liedje; als ik me verdrietig voelde, speelde ik een treurig liedje. Mijn vader stierf toen ik 10 was.’ Wat Dorrie hiermee probeert te zeggen is dat er voor iedere stemming muziek is. En dat probeert ze haar leerlingen ook bij te brengen.

En het lijkt haar goed te lukken om die beleving te bewerkstelligen. Dorrie: ‘Als ik de gretigheid zie van sommige leerlingen om een stuk te leren kennen, weet ik dat ik de juiste snaar heb geraakt. De motivatie die er dan is en het plezier waarmee ze dan zitten te spelen; daar kan ik intens van genieten. Het is zo geweldig als je dat ervaart. Het is een verrijking voor hen en een verrassing voor mij.’

Het thema van de voorstelling op 13 maart – gehouden in wooncomplex Nieuw Schoonoord in Velp – was ‘Enjoy’. Na een jaar vol geweld en ellende lijkt de wereld er dertien jaar na de aanslagen van 11 september 2001 slechter aan toe dan ooit. De wereld staat in brand en Dorrie wilde daarom graag een positieve middag organiseren met vooral vrolijke liedjes.

Nagenoeg alle leerlingen hadden hun muziekstuk zelf gekozen. ‘Daardoor past het stuk ook goed bij hun persoonlijkheid’, zegt Dorrie. De muziekkeuze varieerde van klassieke muziek, zoals ‘Siciliano’ van Johann Sebastiaan Bach, tot eigentijdse muziek, waaronder ‘Counting stars’ van One Republic en nummers van Adèle.

Ter plekke motiveerden de pianisten – vooral kinderen in de leeftijd van 6 tot 16 jaar – wat zij mooi en bijzonder vinden aan het stuk dat ze ten gehore brachten. Jules had gekozen voor ‘Hey brother’, van Avicii. Niet alleen omdat het zijn lievelingsartiest is, maar omdat hij zelf ook een broertje heeft (hoewel die niet aanwezig was). Jip houdt erg van treinen en koos voor het nummer ‘Freight train’. Jip slaagde erin de goederentrein tot leven te brengen en mensen konden in gedachten de stoomtrein horen fluiten (tuut tuut).

Jelle speelde met zijn moeder Sylvie ‘It’s a small world’. Dit is niet alleen een liedje maar ook een attractie in Disneyland Parijs waar Jelle ooit een keer naar toe hoopt te gaan. Als hij dit nummer speelt, dan gaan er een heleboel gedachten door hem heen. ‘Ik vind het leuk om het zo snel mogelijk te spelen, maar vandaag moet het wat rustiger. We spelen het met drie handen, omdat het anders niet past’, aldus Jelle.

Stefans muziekstuk had een diepere betekenis voor hem. Hij speelde ‘My heart will go on’ van Celine Dion omdat hem dat deed denken aan de geborgenheid die hij voelde toen hij als klein kind nog wel eens bij zijn ouders in bed kroop. Stefan zorgde ervoor dat dit op de radio grijsgedraaide nummer weer ontzettend fijn werd om naar te luisteren.

Monique ontroerde wellicht het meest met haar motivatie. Vlak voor haar geboorte in 1964 schreef Paul Simon het nummer de ‘Sound of silence’, een nummer wat gaat over het onvermogen van mensen om met elkaar te communiceren. ‘Er schoten tranen in mijn ogen toen Dorrie mij dit nummer voor het eerst voorspeelde. Er zit hoop in. Ook al zijn we van elkaar van elkaar gescheiden, we zoeken naar manieren om verbonden te worden. En dat vind ik een troostende gedachte. Een gedachte om stil mee te zijn.’

Ed speelde het moeilijkste stuk: Impromptu in Ges van Franz Schubert. In zes minuten speelde hij maar liefst 2.700 noten, gemiddeld dus 7,5 noot per seconde. Bovendien vereiste het stuk veel van zijn motoriek, aangezien hij harde en zachte noten tegelijk met één hand moest spelen. Ed, wiens droom om piano te spelen pas na veertig jaar uitkwam, koos dit nummer van Schubert omdat het halverwege een soort van dieptepunt heeft en daarna weer doorgaat. ‘Zo is het ook met het leven. Soms loopt het wat anders dan gepland. Dan moet je je leven wat aanpassen om vervolgens de draad weer op te pakken.’

Merel, met haar zes jaar de jongste van het stel, was pas vier weken bezig en hield het bij ‘Old MacDonald had a farm’. ‘Dit liedje ken ik van school’, liet de kleine Merel weten. ‘Ik kijk graag naar Voice Kids en wil graag een keer meedoen. Ik wil dan piano spelen en zingen.’ Hopelijk komt de droom van Merel uit en wellicht kan Dorrie daar een significante rol in spelen.

Dorrie, zelf op ongeveer dezelfde leeftijd als Merel begonnen, maakte haar pianostudie (waar haar vader in het prille begin nog bij was) pas op veel latere leeftijd af. Ze stichtte een gezin en ging op haar 36e naar het conservatorium. In 2000 studeerde zij af als Docerend Musicus. ‘Vroeger wilde ik altijd juf worden en moeder. Dat is allebei gelukt, dus mijn droom is uitgekomen.’ Volgend jaar organiseert ze alweer de 17e editie van haar matineeconcert, dus houd 2 april 2017 vast gereserveerd in de agenda.

Kijk ook voor meer informatie op: http://www.pianolesdorrietromp.nl/