COLUMN – Na een bezoek aan Teerose en de fundering van een oude luchtwachttoren op de Veluwezoom, fietste ik verder via de Carolinahoeve. Deze hoeve werd gebouwd in 1765 aan één van de Koningswegen die toen der tijd over de Veluwe heen liepen. Prinses Anna van Hannover, weduwe van stadhouder Willem IV liet de hoeve bouwen en werd vernoemd naar haar dochter Carolina.
In 1911 werd het bosgebied Hagenau met daarbij de Carolinahoeve gekocht door Natuurmonumenten, dit was tevens hun eerste aankoop. De hoeve is vervolgens in tweeën gedeeld en kennen we nu als Pannenkoekenrestaurant De Carolinahoeve. Het andere deel is nu een vakantiewoning die nu te huur is via Natuurmonumenten.
Maar we fietsen een stukje verder, want ik was eigenlijk onderweg naar een steen en niet zomaar een steen, de Duivelssteen. Deze steen ligt op een open plek in het bos maar hoe is deze steen hier terecht gekomen? Het zou het werk zijn geweest van de duivel. In ver vervlogen tijden hadden inwoners van het dorpje Doesburg geld ingezameld om de toren van de kerk te realiseren. Volgens één van de verhalen was de duivel hier niet blij mee.
Op een dag stond hij op de Carlolinaberg en zag dat men bezig wat met het plaatsen van het dak van de toren van de kerk. Stoom kwam uit zijn oren, toch besloot hij een kijkje te gaan nemen. Bij aankomst bij de IJssel zag de duivel hoe ver ze al waren, ook besefte hij hoeveel geld dit gekost zou hebben. Hij werd zo boos dat de duivel begon te rennen en te rennen! Uiteindelijk bij Laag Keppel vond de duivel een grote kei langs de oude IJssel. Hij pakt de steen op en gooide deze naar Doesburg om zo de toren om van de kerk kapot te gooien, dit zou ze wel leren! “Ze moeten mij gehoorzamen!” zei hij en gooide de steen zo hard dat hij langs de toren van de kerk vloog en zo in de Onzalige Bossen terecht kwam.
Men zegt dat, als je goed naar de steen kijkt, je de afdrukken van klauwen van de duivel kan zien waar hij de steen heeft vastgepakt. Waarschijnlijk was de duivel zo boos en kon hij zijn krachten niet meer beheersen en daardoor heeft hij te hard gegooid waardoor hij miste. Carol Denneheuvel een bosnimf, heeft vervolgens de steen betoverd. Elke vrouw die niet zwanger kon worden moest naar de steen komen. De vrouwen moesten vervolgens een spijker in de steen slaan en als er bloed uit kwam dan zou de vrouw zwanger worden. Na een bevalling werd dan vaak kraamanijs gedronken de eerste die meestal een slok nam was de kraamvrouw. Kraamanijs is eigenlijk een soort van vloeibare beschuit met muisjes.
Als je bij volle maan bij de duivelssteen bent dan lijkt het net als of hij zweeft door het dal heen. De bosnimf Carol heeft later een tweede steen geplaatst in het bos, omdat er zoveel vrouwen in het bos kwamen bij de steen was. Zij was de drukte in het bos helemaal zat en besloot daarom een tweede steen te plaatsen, zo wisten de de vrouwen niet meer welke de juiste steen was en werd het weer rustig in het bos. Heel af en toe vroeg in de ochtend als de mist in het dal is kan je de ‘echte’ steen nog zien want die zweeft namelijk door het dal heen…..
Of zullen de stenen nog toch echt afkomstig zijn van de ijstijd net zoals de vele stuwwallen? Wie zal het zeggen..? In elke geval zijn er vele mooie plekken en verhalen in ons mooie Nationaal Park De Veluwezoom te vinden….
Meer Columns: http://rheden.nieuws.nl/column/
