Coronaverhalen: Deze week: Mieke Veen, intern begeleider Inloophuis Dieren

Hoe ging het met u in coronatijd? De komende tijd leest u op rheden.nieuws.nl de verhalen van inwoners van Rheden en Rozendaal.Later dit jaar worden deze en meer verhalen gebundeld in een boek.

‘Veel mensen die graag bij ons binnen lopen, wonen alleen en hebben eigenlijk meer dan genoeg aan zichzelf. Maar het viel me op dat juist tijdens corona velen van hen via ons vroegen hoe het met ánderen ging. In de weken vlak na 16 maart 2020, toen we dicht waren, hebben we al onze bezoekers twee keer per week gebeld. We wisten dat veel vaste bezoekers alleen voor de televisie zaten en al die vervelende beelden op televisie zagen. Dat was verontrustend voor ze.

Zeker omdat onze bezoekers zelf vaak niet de beste gezondheid hebben. Tijdens de telefoongesprekken kregen we vaak de vraag: “Hoe is het met die? En met die?” Bezoekers maakten zich zorgen om de ándere bezoekers van het Inloophuis. Ze gingen op een gegeven moment met elkaar skypen en zoomen. Toen het weer mocht, en als ze het aandurfden, zochten ze elkaar op. Met Pasen hadden we voor alle bezoekers en vrijwilligers een pakketje gemaakt met een Paasbrood, roomboter en sap. Dat konden de mensen zelf hier afhalen. Met krijt hadden we op de vloer de looproute aangegeven. Als mensen niet zelf konden komen, zetten we het voor de deur, belden we aan, liepen we terug naar de stoep en maakten we op afstand een praatje. Zo hielden we contact.

Ik heb me hard voor gemaakt voor dat contact. Ik maakte me zorgen om sommige mensen. Ik weet dat een aantal psychische klachten heeft. Een van onze vrijwilligers kwam iedere dag naar het Inloophuis om de krant op tafel te leggen en de planten water te geven. Op een gegeven moment kwamen dagelijks wat mensen naar het plein. Toen zijn we koffie gaan aanbieden. Met behulp van een kleine subsidie konden we een partytent aanschaffen en mensen de mogelijkheid geven om onder die tent even koffie te drinken.

Omdat we geen gewoon buurthuis zijn, maar een “tussenvoorziening” voor kwetsbare mensen mochten we vrij snel weer open van de gemeente. Dus na 3 juni 2020 zijn we niet meer dicht geweest. Maar toen brak er alsnog een spannende tijd aan. Een groot aantal vrijwilligers wilde niet meer komen werken. De meesten zijn zeventigplus en waren bang besmet te worden. Omdat we de vrijwilligers die wel wilden komen werken, niet wilden overbelasten, gingen we niet iedere dag open. Als we open waren, zorgden mijn collega en ik dat we er allebei waren. We wilden onze bezoekers goed instrueren: desinfecteer je handen, let op de looproute, de hoofdingang is er om het gebouw binnen te komen, je vertrekt door de deur aan de achterkant, als je naar de wc gaat, maak je ‘m voor gebruik zelf schoon, et cetera. Op de wc’s hadden we de gewone handdoek verruild voor papieren handdoekjes. De kraan kreeg een sensor zodat die vanzelf aan ging. De pedaalemmer was te openen met je voet. Om vanuit het rookhok weer naar binnen te gaan, moesten mensen omlopen. “En anders rook je maar minder”. Maar iedereen deed het, ook als het regende. Wat mensen het moeilijkst vonden, was dat ze koffie en thee niet meer zelf mochten pakken. Dat was het meest wennen. Maar verder ben ik verrast door de snelheid waarmee mensen aan de nieuwe situatie wenden.

Als iemand verkouden was, zeiden we dat die naar huis moest gaan. Dat was niet leuk om te doen. Mensen werden er ook boos om. Maar we moesten streng zijn, anders zouden mensen ziek worden. Via het Armoedefonds konden we aan mondkapjes en zelftesten komen. Die kunnen onze bezoekers niet zelf betalen. Sommigen moesten we een beetje opvoeden, of ze voedden elkaar op: “Gerrit, mondkapje!” Gerrit vergat het vaak, en reageerde dan fel. Zoiets beïnvloedde de sfeer regelmatig. Als mensen zaten, mocht het mondkapje wel af. Sommigen gebruikten het kapje niet goed. “Hoe lang gebruik je dit mondkapje nou?” “Nou eh, een week.” Dan legden we uit dat het wegwerpmondkapjes waren en wat dat dus betekende.

Op een gegeven moment hadden we toch onze eigen minigolf aan besmettingen. Op een dag in november 2021 bleek iemand die de hele week in het Inloophuis was geweest positief. Een paar dagen later regende het berichten: zeven mensen waren ziek geworden. Twee van hen moesten naar het ziekenhuis en één persoon is overleden. We weten natuurlijk niet of dit alleen door corona komt, maar… Henny, ach. Ze kwam hier elke dag, we missen haar. Haar overlijden heeft impact gehad. We hebben het hele traject zo goed mogelijk met elkaar gedaan. Het was geen makkelijke tijd. Nu bouwen we langzaam weer op.

Ook onze activiteiten komen weer tot leven: koersballen, de naaiclub en de schilderclub. Niet alle vrijwilligers zijn teruggekomen en de sociale organisaties waarmee we voor corona veel contact hadden, zijn nog niet allemaal opgestart. Maar inmiddels hebben zich nieuwe vrijwilligers aangemeld en zijn er contacten gelegd met andere organisaties.

De verhalen zijn opgetekend door schrijfster Maaike Kuyvenhoven.Mag zij u ook interviewen?Neem dan contact op via [email protected] .

Alle verhalen worden later dit jaar gebundeld in een boek.In dit boek willen de makers foto’s opnemen die u als inwoner van Rheden of Rozendaal heeft gemaakt van typische taferelen en situaties tijdens de pandemie. Zoals het vieren van een feestje buiten, op afstand van elkaar, in plaats van binnen. Elkaar begroeten via het raam. Mondkapjes aan de kapstok, etc. Ze zijn op zoek naar uw foto!Heeft u een typische coronafoto die niet in het boek mag ontbreken, mail deze dan ook naar: [email protected] .

Lees ook:

Het nieuws van rheden.nieuws.nl gemakkelijk volgen? Like dan ook onze Facebookpagina , volg ons op Twitter of LinkedIn en Instagram of krijg gratis onze dagelijkse of wekelijkse nieuwsbrief . Adverteren op rheden.nieuws.nl bel dan: Dolf Verschuren voor de prijzen en mogelijkheden 06 – 4025 3846.