COLUMN – Wolrinka Steetzel uit Dieren schrijft Blogs over situaties uit haar leven, zij schreef er een boek over. Vorige week was Deel 1: De verdelger te lezen, over De rattenaffaire, hieronder ‘Deel 2: De feiten’.
Omdat de rattenaffaire me nogal bezighield, begon de volgende ochtend met een grondige inspectie van de buitenkant van de woning. Na goed zoeken en graven op ‘verdachte’ plekken had ik de ratteningang gevonden. Pal naast de keukendeur is een luchtrooster. Voor dit rooster was een heel fijnmazig rooster geplaatst, helaas was deze te kort.
Aan de bovenzijde zat een opening van één centimeter hoog en vijf centimeter breed. Wat een prettige gedachte toch weer dat, wanneer je ’s avonds in het donker naar buiten gaat, je door de ratten kon worden besprongen. Of nog erger, dat ze je broekspijp in zouden kruipen.
Het complete rooster had ik gebarricadeerd met bakstenen. Omdat er nog een kleine opening overbleef, heb ik die dicht-gepropt met grote kiezelstenen. De ochtend erop bleek dit een compleet zinloze actie, de ratten hadden de kiezels er gewoon uitgekieperd om alsnog naar binnen en buiten te kunnen.
Om erachter te komen wanneer de ratten het loodje zouden leggen, ben ik Wikipedia gaan bestuderen. Ik kwam achter de volgende schokkende en vreemde feiten:
Feit één: volgens Wikipedia
Rattengif is een verzamelnaam voor verschillende vergiften die bedoeld zijn ter verdelging van ratten. Een bruikbaar hedendaags rattengif is smaak- en reukloos en heeft een uitgestelde werking.
Waarom vreten ze het in vredesnaam op als het smaak- en reukloos is? Dat het een uitgestelde werking heeft, vond ik redelijk teleurstellend.
Feit twee: volgens Wikipedia
Ratten zijn lastig te doden met vergif, dit komt door hun eetgewoonten. Ze eten kleine beetjes, wachten even, en eten pas verder als ze niet meteen ziek worden. De eerste dosis moet dus onvoldoende zijn om het dier meteen te doden.
Dit is het schokkende feit. Het gif was namelijk binnen twee dagen volledig op. Of er waren er heel veel, of ze hadden Wikipedia niet gelezen. Omdat ik van het laatste uitging, had ik een kopie in de kruipruimte naast het nest gelegd.
Feit drie: volgens Wikipedia
Zou de rat wel na één dosis gif-opname doodgaan, dan treedt er bij de andere ratten aasschuwheid op. Om deze reden wordt er sinds de jaren zestig alleen nog met multidosis middelen gewerkt. De rat zal na ongeveer vier tot veertien dagen (twee à drie opnames) doodgaan door inwendige bloedingen.
Dat feit negeerde ik maar even voor het gemak. Aasschuwheid, na vier tot veertien dagen dood, dat wilde ik allemaal niet horen.
Er zijn twee soorten rattengif. Acuut werkende middelen en multidosis middelen.
Die eerste mogen niet meer gebruikt worden omdat deze dieronvriendelijk zijn. Dat vond ik opmerkelijk. Volgens mij is het uitroeien van dieren per definitie dieronvriendelijk.
Omdat de verdelger alleen nog maar een kaal ijzerdraadje aan zou treffen bij zijn volgende bezoek en hij graag wilde weten in welke vorm het was afgeknaagd, sluit ik deze episode af met de woorden: ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog.’
- Blog over alledaagse situaties, Lees HIER de Proloog van het boek.
- Blog over alledaagse situaties, Lees HIER de Deel 1: De verdelger.
