Coronaverhalen: Deze week: Mirjam Scholten (49), Spankeren

Hoe ging het met u in coronatijd? De komende tijd leest u op rheden.nieuws.nl de verhalen van inwoners van Rheden en Rozendaal.Later dit jaar worden deze en meer verhalen gebundeld in een boek.

Mirjam Scholten heeft niet veel nodig. Ze verbouwt haar eigen groente, maakt haar eigen tandpasta en koopt sinds haar zeventiende vrijwel al haar spullen bij de kringloop. Dat is maar goed ook want door corona zijn haar inkomsten zo sterk gedaald dat ze niet weet hoelang ze het nog volhoudt.

‘Mijn vrienden grapten dat ik mijn tijd ver vooruit was. Ik sta erom bekend dat ik erg let op hygiëne. Als ik benzine tank, draag ik al jaren handschoentjes. Wanneer ik geld pin, druk ik op de toetsen met de punt van een ander pasje uit mijn portemonnee. Maar alles wat uit de natuur komt, klopt voor mij. Ik trek zonder problemen een winterpeen uit de grond, veeg ‘m schoon en eet ‘m op. Ik ben ervan overtuigd dat de natuur ons alles geeft wat we nodig hebben. Als het niet uit de natuur komt, ben ik kritisch.

Vóór de industrialisering bestond de maatschappij min of meer uit ambachten en uit de natuur. Ik ben nog steeds van de ambachten en van de natuur. Heb mezelf van alles aangeleerd, onder andere kaarsen maken en genees- en verzorgingsmiddelen maken met natuurlijke materialen. De wilgenbast bijvoorbeeld levert het belangrijkste onderdeel van aspirine: salicylzuur. Ik wil het allemaal weten, zelf kunnen maken en die kennis en vaardigheden doorgeven aan anderen. Ik had een goedlopende praktijk in opleidingen over de natuur. Gaf voor corona jaaropleidingen en cursussen aan kleine groepen, maar verzorg ook bedrijfsactiviteiten voor grote bedrijven als het Zilveren Kruis en de Universiteit van Wageningen. Dat viel allemaal ineens weg.

De cursussen die ik geef, kunnen niet online. Je moet de natuur in. Dingen maken met je handen. Ik heb geprobeerd om digitaal te gaan, maar ik kreeg het niet voor elkaar. De computer is niet mijn ding, en de kennis waar het om draait, leer je niet op een scherm. Dus alles viel stil. Ik heb de eerste ondersteuningsregeling voor zelfstandigen aangevraagd en gekregen. Maar dat is geen vetpot. Ik moet al bijna drie jaar lang mijn spaargeld aanspreken om rond te komen.

Nú kunnen we natuurlijk wel weer in groepen bij elkaar komen, maar ik moest mijn jaaropleiding abrupt stopzetten en deelnemers vroegen hun geld terug. Het kost ontzettend veel tijd om dit allemaal weer op te bouwen. Gelukkig heb ik niet veel nodig. Mijn vaste lasten zijn laag dankzij mijn creatieve brein. Ik ben altijd al erg van de zelfredzaamheid geweest. Ik pleit sterk voor een natuurlijke levensstijl. Dat is nog een reden waarom corona zo’n sterke impact op mij had. Ik richt me mijn leven lang al op het versterken van mijn immuunsysteem en dat van anderen.

Dan komt er een virus en daar moeten we ons allemaal, min of meer verplicht, tegen inenten. Verplicht omdat je anders geen QR-code kreeg. Ik wilde nergens heen waar ik een QR-code voor nodig had, maar ik heb er wel voor gestreden om er één te krijgen. Ik vond het namelijk onrechtvaardig. Ik heb het coronavirus gehad. Mijn huisarts was zo aardig om mij te testen op antistoffen. Dat vroeg ik, omdat ik dan een QR-code zou kunnen krijgen. Dacht ik. Maar zelfs als ik zwart-op-wit kon laten zien dat ik natuurlijke antistoffen in mijn lijf had, kreeg ik geen QR-code. Waar is dan de logica?

Natuurlijke antistoffen zijn veel betere antistoffen dan die je kunstmatig krijgt wanneer je je laat vaccineren. Bovendien weet je daar de toekomstige bijwerkingen nog niet van. En een vaccinatie geeft schijnveiligheid. Wanneer je bent gevaccineerd, kun je nog steeds besmettelijk zijn. Dat maakt dit hele verhaal extra onlogisch. Ik had corona gehad, had dus antistoffen, en werd toch buitengesloten. Dat klopt niet. Ik sta heel erg voor mijn keuzes. Vaccineren is voor mij, met mijn kennis van en vertrouwen in de natuur, geen optie. Ik kan mezelf niet verloochenen.

Ik heb me tijdens de pandemie heel erg teruggetrokken. Daardoor hoefde ik de keuze om me niet te vaccineren niet overal te verdedigen. Ik heb een enorme klap gehad door de pandemie. Ik voel me helemaal onderuit geschoffeld. Ik heb me ook erg alleen gevoeld. De geldzorgen hebben me heel wat jaren ouder gemaakt. Ik heb vijf uur achter de computer gezeten om de derde ondersteuningsregeling aan te vragen, het lukte niet, er ging iets mis. Ik werd er enorm opstandig van hoe moeilijk het ons allemaal werd gemaakt en heb het laten zitten. Zes maanden lang had ik helemaal geen inkomsten. Gelukkig heb ik de moed niet opgegeven en gaat het nu langzamerhand weer wat beter met mij en mijn bedrijf “Kruidenkunst”, maar je kunt zeggen dat ik op meerdere vlakken nog moet herstellen van corona.’

De verhalen zijn opgetekend door schrijfster Maaike Kuyvenhoven.Mag zij u ook interviewen?Neem dan contact op via [email protected] .

Alle verhalen worden later dit jaar gebundeld in een boek.In dit boek willen de makers foto’s opnemen die u als inwoner van Rheden of Rozendaal heeft gemaakt van typische taferelen en situaties tijdens de pandemie. Zoals het vieren van een feestje buiten, op afstand van elkaar, in plaats van binnen. Elkaar begroeten via het raam. Mondkapjes aan de kapstok, etc. Ze zijn op zoek naar uw foto!Heeft u een typische coronafoto die niet in het boek mag ontbreken, mail deze dan ook naar: [email protected] .

Lees ook:

Het nieuws van rheden.nieuws.nl gemakkelijk volgen? Like dan ook onze Facebookpagina , volg ons op Twitter of LinkedIn en Instagram of krijg gratis onze dagelijkse of wekelijkse nieuwsbrief . Adverteren op rheden.nieuws.nl bel dan: Dolf Verschuren voor de prijzen en mogelijkheden 06 – 4025 3846.